Gmina Sępólno Krajeńskie licząca 16 250 mieszkańców położona jest w powiecie sępoleńskim, w północno-zachodniej części województwa kujawsko-pomorskiego. Całym swoim obszarem 22 918 ha należy do Pojezierza Krajeńskiego.
Miasto Sępólno Krajeńskie, liczące 9 370 mieszkańców, o powierzchni 579 ha położone jest nad Jeziorem Sępoleńskim, w dolinie rzeki Sępolny, na północny zachód od Bydgoszczy (64 km).
Nazwa miasta pochodzi od prasłowiańskiego wyrazu sąpolbje (forma zrekonstruowana, brak potwierdzenia w źródłach) = 'styk kilku pól, okolica równinna', pierwotnie Sępólno było położone w dolinie nadjeziornej i nadrzecznej, a z czasem rozwijało się na wysokim brzegu jeziora i rzeki. Nazwa rzeki Sępolna zanotowana została w 1345 roku (Sampolna). Krajna jest nazwą topograficzną oznaczającą obszar krainny, peryferyjny, z brzegu – na skraju. Osadnicy wielkopolscy, czyli Polanie, tak określili ten ich kolonijny teren, ziemię leżącą na skraju Wielkopolski.
Pojezierze Krajeńskie – zwane również Wysoczyzną Krajeńską – region naturalny położony między 53st. 05′, a 53st. 50′ szerokości geograficznej północnej oraz między 16st. 45′ a 17st. 50′ szerokości wschodniej. Obejmuje południową część Pojezierza Południowopomorskiego, między Gwdą na zachód, Notecią na południe i Brdą na wschód. Powierzchnia pojezierza wynosi 4.378 km2 Urozmaicony krajobraz z kilkoma zespołami wałów morenowych, przecięty rynnami z licznymi, jeziorami. Wzgórza moren czołowych są najwyższe na zachód k. Złotowa (208 m) i północ k.Człuchowa (223 m).
Pod względem fizyczno-geograficznym, gmina położona jest w obszarze mezoregionu Pojezierza Krajeńskiego, wchodzącego w skład makroregionu Pojezierzy Południowopom. Rzeźba terenu gminy ma charakter młodoglacjalny. Została ukształtowana w czasie ostatniego zlodowacenia, około 16,5 tys. lat temu. Gmina charakteryzuje się zróżnicowaniem rzeźby, którą tworzą różne formy zarówno akumulacyjnej, jak i erozyjnej działalności glacjalnej i fluwioglacjalnej. Najpowszechniej występującą formą są płaskie i faliste równiny morenowe oraz sandrowe. Ta druga forma jest szczególnie rozległa w zachodniej, porośniętej lasem, części gminy (okolice Dziechowa – Zaleśniaka). Główną formą erozyjną jest dolina rzeki Sępolenki, biegnąca równoleżnikowo w środkowej części gminy. Poniżej Sępólna (na wschód od miasta) charakteryzuje się ona dosyć stromymi zboczami. W rynnie zajmowanej przez dolinę rzeki położone są największe jeziora na terenie gminy – Lutowskie i Sępoleńskie. W północnej części gminy równina morenowa poprzecinana jest mniejszymi dolinami cieków, szczególnie na północ od Włościborza. Spośród innych form morfologicznych, na uwagę zasługują: ozy – w okolicach Komierowa, Niechorza i Świdwia oraz kemy – na południe od Włościborza oraz w Zbożu – na pograniczu z gminą Więcbork. W przeciwieństwie do sąsiednich gmin, niezbyt częste są równiny o genezie organicznej -powstałe z zarastania jezior. Spotyka się je głównie na południu gminy – w okolicach Niechorza, Siedliska, Świdwia, Wiśniewy. W północno-wschodniej części (okolice Zalesia i Wilkowa) forma taka jest związana z doliną Kamionki, która jednak tylko w niewielkim fragmencie leży na terenie gminy. Pomimo lokalnie dużych różnic w wysokości terenu (duże wysokości względne), skrajne wartości wysokości bezwzględnych nie wykazują dużej rozpiętości. Większość powierzchni gminy leży na wysokości około 110 – 120 m npm. W części zachodniej wysokości często przekraczają 120 m npm, a jednostkowe wyniesienia przekraczają 140 m npm. Podobną wysokość notuje się na południowy-wschód od miasta (147 m npm). Najniżej położony punkt, w dolinie Sępolenki, leży na wysokości około 102 m npm, różnica wysokości pomiędzy punktami ekstremalnymi, wynosi więc około 45 m.
źródło: gmina-sepolno.pl
